ಕೊನೆಗೊಂದು ಹಾಡು

ಮರಳುಗಾಡಿನಂತ ಬಿಸಿಲ ಉರಿ.
ನನ್ನ ಕಾಲಿಗಂಟಿ ಜೊತೆಬರುವ
ಕರಿಯ ದೊಡ್ಡ ನೆರಳು.
ಅದರ ಎದೆಯಲ್ಲೊಂದು ನಡುಕ
ಅದರೆದೆಯಿಂದ ಕಾಲಿಗಿಳಿದ
ಚಳಿ,ಭಾರೀ ಚಳಿ,
ನನ್ನ ಪಾದದೊಳಗೂ ಸೇರಿ
ಎದೆಯ ಗೂಡಿನೊಳಗೆಲ್ಲ
ನಡುಕ ,ಅಸಾಧ್ಯ ನಡುಕ.

ತುಟಿಯ ಪಟಪಟ,
ಸೆಟೆದು ನಿಂತ ರೋಮ.
ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ ಬಾಣ
ಬೆನ್ನ ಸೀಳಿ,
ಉಸಿರ ಬಿಗಿದಂತೆ.
ಕಣ್ಣು ಕತ್ತಲು.
ಅಡಿ ಕೆಳಗಿನ ಭೂಮಿ
ಒಡೆದು ಒಳ ಎಳೆಯುವಂತೆ
ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನಾನು
ಇನ್ನಿಲ್ಲವಾಗುವಂತೆ
ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ
ಕೊನೆಗೊಂದು ಹಾಡು ಕಟ್ಟುತ್ತಿವೆ.

Inspiring Lines

ಮೊನ್ನೆ The World's fastest Indian ಸಿನೇಮಾ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿನ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ ಬರ್ಟ್ ಮುನ್ರೋ ತನ್ನ ಅಮೇರಿಕ ಯಾತ್ರೆಗೆ ಮುನ್ನ Theodore Roosevelt ನ ಕೆಲವು ಚಂದದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ತನ್ನನ್ನು ಸಮುದ್ರಯಾನಕ್ಕೆ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು ಬಂದ ಮಹಿಳೆಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

’Theodore Roosevelt' ಈ ಸಾಲುಗಳು, ನನಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಇಷ್ಟವಾದ ಸಾಲುಗಳು,ಇಲ್ಲಿ ನಿಮಗಾಗಿ.

It is not the critic who counts,
not the man who points out
how the strong (wo)man stumbles
or where the doer of deeds
could have done them better.

The credit belongs to the (wo)man
who is actually in the arena,
whose face is marred by dust and sweat and blood,
who strives valiantly,
who errs and comes short again and again.

Because there is no effort
without error and shortcomings,
who knows the great devotion,
who spends himself in a worthy cause,
who at the best knows in the end
the high achievement of triumphand
who at worst,
if he fails while daring greatly,
knows his place shall never be
with those timid and cold souls
who know neither victory nor defeat.

ಹೇಳು, ನಾನೇನು ನೀಡಲಿ?

ಯಾವ ಸುಳಿವು ಇಲ್ಲದೆ
ಹಾಗೇ,ನೇರವಾಗಿ
ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಇಳಿದು
ನನ್ನ ಒಳಗಿನ ಜೀವದೆಳೆಗಳಿಗೆ
ಸಾವಿರ ದೀಪಗಳ ಬೆಳಕು
ಗುಲಾಬಿ ಪರಿಮಳದ ಲೇಪ
ಒಲವಿನ ಮಹಾನದಿಯ ಹರಿವು
ಹಸಿರ ಮರಗಳ
ಪುಟ್ಟಹಕ್ಕಿಯ ಇಂಪು
ತಂಪೆರೆಯುವ ಗಾಳಿ
ಅರಳಿ ನಗುತಿರುವ
ಬಳ್ಳಿ ಹೂ ಗೊಂಚಲು
ಅದೇನೋ ಧನ್ಯತಾ ಭಾವ
ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದೊಳಗೆ
ನನ್ನ ಲೋಕವೆಲ್ಲ ಚಂದ ಚಂದ.
ಯುಗ ಯುಗಗಳವರೆಗೆ
ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ
ಇದ್ದು ಬಿಡುವ
ಎಂದೆನ್ನಿಸುವ
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ
ನಾನೇನು ನೀಡಲಿ?

ಹಾಕಿ ಬಾನಿನಲ್ಲೊಬ್ಬ ಚಂದ್ರ

ಆಗಸ್ಟ್ ೨೯ರಂದು ಹೀಗೆ ಗೂಗಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅದು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು.ನನ್ನ ಇತ್ತೀಚಿನ ಈ ಜ್ಞಾನೋದಯಕ್ಕೆ ನಂಗೆ ಖುಶಿಯಾಗಿ ಯಾಕೆ ಆಗಸ್ಟ್ ೨೯ನ್ನೇ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಗೂಗಲ್ ಹುಡುಕಾಟ ಮುಂದುವರ್ಸಿದೆ. ಆಗ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಶ್ರೀ ಧ್ಯಾನ್ ಚಂದರ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ, ಅವರ ಅತ್ಯದ್ಭುತ ಸಾಧನೆಯ ಸ್ಮಾರಕವಾಗಿ, ಈ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಂತ ವಿಕಿ ಓದಿದೆ.

ನಿಮಗಾಗಿ ಕೆಲವು ತುಣುಕುಗಳು (ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಕೃಪೆ)

The Indian Hockey Federation (IHF), founded in 1925, was also lobbying for hockey as an Olympic sport. In preparation for that possibility, the IHF had already conducted its inaugural national championship in 1925. The successful Indian army tour of New Zealand in 1926 had convinced the IHF that an Indian team should participate in the Olympics.However, one problem remained. As England had won both the Olympic hockey tournaments held thus far, Britain was not keen that India, then its colony, participate in the Olympics. After an appeal, the British agreed to India's participation as the British Indian hockey team.

It is a matter of record that from 1928 till India won independence in 1947, Britain never competed in the same Olympic hockey tournament as India. The first meeting between India and Britain would take place two decades later, in the 1948 Olympic hockey final at Wembley, London. India won this match 4-1 to assert its hockey supremacy in the world.

A newspaper report about India's triumph said the following, "This is not a game of hockey, but magic. Dhyan Chand is in fact the magician of hockey." Another newspaper commented, "It is not only the number of goals that Dhyan Chand scores, but the way he scores them."

One journalist reported: 'It looks like he has some invisible magnet stuck to his hockey stick so that the ball does not leave it at all.'

1932 Los Angeles olympics

Wrote one newspaper on the first match, "Perfection is perilous, for it tempts the gods. For once, this was proved wrong for even the god of weather paid tribute to the genius of the Indian players. Rain clouds, which had threatened to ruin the game, vanished into the blue, and thousands of spectators spent a happy hour marvelling at the incomparable artistry of the Indian team."
The second match was witnessed by the Governor of Ceylon, Sir Graeme Thompson, who remarked, "Is the match really over? I feel that I have been watching the Indians play for only five minutes."

One Los Angeles newspaper wrote, "The All-India field hockey team which G. D. Sondhi brought to Los Angeles to defend their 1928 Olympic title, was like a typhoon out of the east. They trampled under their feet and all but shoved out of the Olympic stadium the eleven players representing the United States."
The Los Angeles Times wrote, "The Americans looked liked a junior team and were disjointed. The Indian forwards made lightening flashes, and both Dhyan and Roop were an inspiration to the side."
A cartoon published in the Evening News of India showed Dhyan Chand's stick in the form of a cobra, and Dhyan Chand whistling in front of it like a snake charmer. The hockey stick expresses its feeling with American expressions like 'Gee Wiz'.

1936 Berlin Olympics

India and Germany were to clash in the 1936 Berlin Olympics hockey final.
A crowd of 40,000 that included the Maharaja of Baroda and a large number of Indians who had travelled from all over the Continent and England had turned out to see the final battle. The audience included Adolf Hitler, and top Nazi officials like Hermann Goering, Joseph Goebells, Joachim Ribbentrop and others.
Packed with thrilling incidents, the final had the vast crowd at the edge of their seats. The Germans undercut and lifted the ball in a game played at a very fast pace. Twice India's Dara tried to score but was off-side on both occasions. Germany had been successful at stopping the Indian forwards and it was becoming very difficult for the Indians to score.
It was clear that the first goal scored would be important. In the 32nd minute, Roop Singh scored from a difficult angle after getting a pass from Jafar. This was the only goal India scored till half-time.
During the break, Dhyan Chand huddled his team together and congratulated them on their play so far. He cautioned them that the one goal lead was very small, and that Germany could equalise anytime.
The Indian team got into their rhythm in the second half. Dhyan Chand scored in the opening minutes of the half. India then scored a barrage of goals - four in five minutes to seal the fate of the match.
As the ground was still slippery due to the rain, Dhyan Chand discarded his spiked shoes and stockings and played with his bare feet and rubber soles. It was the incredible stickwork of Dhyan Chand that had the crowd gasping. The way he moved with the ball, as if it was stuck to his hockey stick, puzzled all those who were present.
After India had scored four goals, Germany finally opened its account off a rebound from goalkeeper Richard Allen. This was the first goal conceded by India in the Olympic tournament. It would be the only goal they would concede.
After the sixth goal scored by India, the Germans decided to go after the Indian captain. The German players started to play aggressively and go for rough tackles on Dhyan Chand. The German goalkeeper even broke one of Dhyan Chand's teeth in a clash.
After receiving first aid, Dhyan Chand came back to the field and instructed his team not to score any more goals. "We must teach them a lesson in ball control," he told his team.
The Indian team would take the ball to the German 'D', then back pass among themselves, then take it again to the goalmouth but not score. This strategy baffled the Germans. Dara and Dhyan Chand rounded off the tally in the last few minutes of the game to make the final score India 8 - Germany 1
After the final, as the Indian players were rejoicing at the victory, Dhyan Chand appeared a little sad. On being asked the reason, he said that if this victory had come under the Indian flag, he would have been all the more pleased. More than a decade later, he relished the fact that India became independent on the historic day of August 15, 1947.
Adolf Hitler left his special box in a huff, after Germany's rout. Next day, he invited him for a meeting the following day. Hitler asked Dhyan Chand what post did he hold in India. On learning that the hockey wizard was a mere Naik in the Indian army, Hitler offered to make Dhyan Chand a Field marshal should he decide to live in Germany. Dhyan Chand politely refused, saying that he had a large family to look after, in India. Another version is that Hitler called him up at the end of the match and asked him the question, "What will you take to play for Germany?" To this, Dhyan Chand replied "Nothing sir, India is my India". He had scored a total of 59 out of the team's tally of 175 that Olympics.
Dhyan Chand was a very simple man. Once he played in an exhibition match with a women's team at Prague, after the Olympic Games. A female fan was highly impressed by his game and expressed her desire to kiss him. He stepped back, saying that he was a married person!
During a 1935 tour of New Zealand and Australia, he scored 201 goals out of the team's tally of 584 in 43 matches. Don Bradman and Dhyan Chand once came face to face at Adelaide in 1935, when the Indian hockey team was in Australia. After watching Dhyan Chand in action, pala remarked "He scores goals like runs in cricket".

Hats off Sir .

Follow this link for a complete read
Dhyan Chand

ಶಾವ್-ಶ್ಯಾಂಕ್ ರಿಡೆಂಪ್ಷನ್

’ನಿನ್ನ ಫೇವರೆಟ್ ಸಿನೇಮಾ ಯಾವುದು?’ ಅಂತ ನೀವ್ಯಾರಾದ್ರು ನನ್ನ ಕೇಳಿದ್ರೆ ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲ್ಲೂ ಬಹುಶಃ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಯೋಚಿಸದೆ ’The Shawshank Redemption’ ಅಂತ ನಾನು ಹೇಳಿ ಬಿಡಬಹುದು.

ಡೈಲಾಗುಗಳೆಲ್ಲ ಬಾಯಿಪಾಠವಾಗುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಈ ಸಿನೇಮಾವನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಪ್ರತಿ ಸಲ ನೋಡುವಾಗಲೂ ಕುರ್ಚಿಯ ತುದಿಗೆ ಕುಳಿತು, ಟಿ.ವಿಗೆ ಕಣ್ಣು ನೆಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.

ಟಿಮ್ ರೊಬಿನ್ಸ್ ಮತ್ತೆ ಮೊರ್ಗಾನ್ ಫ್ರೀಮನ್ನರ ಅದ್ಭುತವಾದ ನಟನೆ. ಮೊರ್ಗಾನ್ ಫ್ರೀಮನ್ನರ ಬಹುಶಃ ಎಲ್ಲ ಸಿನೇಮಾಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತುಂಬ ತುಂಬ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಚಿತ್ರ ಇದು.

ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಕೊಡುತ್ತ ಜೀವನಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವ ಅದ್ಭುತ ಕಥೆಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಚಂದವಾಗಿ, ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿಡುವ ಚಿತ್ರವಿದು. ಇದರಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹವಿದೆ,ಮೋಸವಿದೆ, ಪ್ರೇಮವಿದೆ, ಎಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಭರವಸೆಯಿದೆ.

ಸಿನೇಮಾ ಕಥೆಯನ್ನು ನಾನು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಸಿನೇಮಾಗಳ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲೇ ಬಾರದು. ನೋಡಬೇಕು, ನೋಡಿಯೇ ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಇದರ ಬಾಕ್ಸ್ ಆಫೀಸ್ ಗಳಿಕೆ ಹೇಳುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಚಿತ್ರ.

Forrest Gump ಮತ್ತು Pulp fiction ಚಿತ್ರಗಳ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ತೆರೆಕಂಡ ಈ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಮೋಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಅನಿಸಿದ್ದುಂಟು. Forrest Gump ಮತ್ತು Pulp fiction ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಚಂದದ ಸಿನೇಮಾಗಳು.
ಆದರೂ ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಶಾವ್-ಶ್ಯಾಂಕ್ ರಿಡೆಂಪ್ಷನ್ ಅವೆರಡಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಮಟ್ಟದ್ದು .

ಸಿನೇಮಾ ನೋಡಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ನೋಡಿ. ನನ್ನ ಫೇವರೆಟ್ ಸಿನೇಮಾ ನಿಮಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲದ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ .........ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು.

ಖಾಲಿ ಕ್ಯಾನ್ವಾಸ್

ಮನೆಯ ಮೇಲೆ ಮನೆಗಳು
ಆಕಾಶ ಮುಟ್ಟುವಂತೆ
ಅಂಗಳ , ಹಿತ್ತಲು?
ಎಲ್ಲ ನುಂಗಿಯಾಗಿದೆ
ಈಗ ಬಿ.ಎಚ್.ಕೆ ಅಮಲು

ನೆರೆಹೊರೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು?
ಅವೆಲ್ಲ ಬರಿಯ ಹೊರೆ
ತಂದೆ ತಾಯಿ?
ಊರಲ್ಲಿಹರು..
ಕಾಸು ಕಳಿಸುತ್ತೇವೆ

ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಲ್ಲಿ
ಹನಿನೀರು, ಮೂರು ತುತ್ತೆಂದು
ಬಂದೀರಿ ಜೋಕೆ!
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಜಡಿದ ಬೀಗಕ್ಕೆ
ಚಂದ್ರೋದಯದ ಮೇಲೆ ಬಿಡುಗಡೆ

ಗಿಡ ಮರ ಬಳ್ಳಿ ಹೂವು?
ಓಹೋ ಕುಂಡಗಳಿವೆ
ಬಣ್ಣದ ಗಿಡ
ಪೇಪರ್ ಹೂವು
ಎಲ್ಲ ಫಾರಿನ್ ಸಾಮಾನು

ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಉಸಿರು
ಪರದೆಯೊಳಗಿನ ಪ್ರಪಂಚ
ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲೇ...
ಯಾಕೆ ಬಿಡಿ...

ಆ ಮಾಲ್, ಈ ಮಾಲ್
ಆ ಸಿನೇಮಾ, ಈ ಹೋಟೆಲ್
ಪುಸ್ತಕದ ಪಿ.ಡಿ.ಎಫ್
ಒಂದಿಷ್ಟು ಕರೆಗಳು
ಕೊನೆಯೆರಡು ದಿನಗಳು

ಊರ ಹೊರವಲಯದಲಿ
ತುಂಡುಭೂಮಿಗಾಗಿ
ಮೈಮೇಲೆ ಸಾಲದ ಗಾಯ;
ಉಪ್ಪು ಮೆತ್ತಿದ ಹಾಗೆ
ಇನ್ನೊಂದೆರಡು ಇಎಂಐ

ಹಸಿರು ಉಸಿರು, ಗಾಳಿ ಗಂಧ?
ಹಕ್ಕಿ ಪಕ್ಕಿ, ಬೆಟ್ಟ ಬಯಲು?
ನದ ನದಿ ಕಡಲ ಮಡಿಲು?
ಹೌದಲ್ಲ! ಬಹಳ ತಿಂಗಳಾದವಲ್ಲ
ಪ್ರವಾಸವಿಲ್ಲ

ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬಾಳೆಂದು?
ಇನ್ನೊಂದೆರಡು ಸಲ
ಭೂಮಿಯ ಆ ತುದಿಗೆ ಹೋಗಿ
ಬಂದರೆ , ಎರಡು ಕಾಸು ತಂದರೆ
ಖಂಡಿತ ಖಂಡಿತ...ನೆಮ್ಮದಿ

ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ

ನನ್ನ ಕೈ ಗೆರೆಗಳ ನೋಡಿ
ನೀನು ಬೆರಳುಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ
ಮಾಡುವಾಗೆಲ್ಲ,ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ
ನೂರು ಕಥೆಗಳು.

ಅದೇನು ಹುಡುಕುತ್ತೀಯ?
ನನಗೂ ಹೇಳು
ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ
ಹುಡುಕಿ ಹಿಡಿಯೋಣ

ನಾನು ತುಟಿಯೆರಡು ಮಾಡಿದೊಡನೆ
'ಶ್' ಎನ್ನುತ್ತೀಯಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಈ ಪರಿಯ ಗಣಿತಕ್ಕೆ
ನಾನೇನು ಮಾಡಬೇಕು?

ಕೈ ಹಿಂದೆಳೆದುಕೊಂಡರೆ
ಜಮದಗ್ನಿಯ ಕೋಪ ನಿನದು
ಅಬ್ಬಬ್ಬ ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ

ಹೇಳಿ ಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ
ಮೂರು ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ
ಹೊಸ ಗೆರೆ ಮೂಡುವುದಿಲ್ಲ
ಅದೇನು ಬೇಕೋ ನೀನೆ ಬರೆದುಬಿಡು

ಪುಟಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಸೈಕಲ್ಲು

ಬಸ್ ಇಳಿದು, ರಸ್ತೆ ದಾಟಿ, ಸಣ್ಣದೊಂದು ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಕ್ಕಳ ಗುಂಪು ಸೆಳೆಯಿತು. ೪-೫ ಮಕ್ಕಳು. ಒಬ್ಬಳ ಹತ್ರ ಚಂದದ ಪುಟಾಣಿ ಸೈಕಲ್ ಇತ್ತು. ಸ್ಟೈಲಾಗಿ ಬಂದು ಸೈಕಲ್ ಹತ್ತಿದ್ಲು. ಇನ್ನು ಉಳಿದವರು ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರು. ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಮೇಲಿನ ಆಸೆ.

ಅವರ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆ ಹೀಗಿತ್ತು .

ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಹುಡುಗಿ (ಸೈ.ಹು): ಹೇ ಸರಿಯೋ. ದಾರಿ ಬಿಡೋ.
ಪುಟಾಣಿ ಹುಡುಗ(ಪು.ಹ೧) : ಆಯ್ತು ಹೋಗೇ.
ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಪುಟಾಣಿ (ಪು.ಹು೨) ಓಡಿ ಬಂದು ಸೈಕಲ್ ರಾಣಿಯನ್ನ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ.

ಸೈ.ಹು : ಏನೋ?
ಪು.ಹು೨ (ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ) : ನನಗೊಂದು ರೌಂಡ್ ಕೊಡೇ. ( ಎಲ್ಲಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾದ್ರೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಅವಳನ್ನ ಕೇಳಿದ್ರೆ, ತನಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಡಿಮೆ ಆಗಬಹುದು ಅಂತ ಗುಸುಗುಸು ಮಾಡಿದ ಅಂತ ನನ್ನ ಅಂದಾಜು.)
ಸೈ.ಹು : ಊಹೂಂ, ಈಗ ಆಗೋಲ್ಲ .
ಪು.ಹು೨: ಕೊನೆಗೆ ಕೊಡ್ತೀಯಾ?
ಸೈ.ಹು: ಊಹೂಂ .
ಪು.ಹು೨: ಪ್ಲೀಸೆ .....
ಸೈ.ಹು: ಇಲ್ಲಪ್ಪ, ಅಪ್ಪ ಬಯುತ್ತೆ .
ಪು.ಹು೨: ಇಲ್ವೇ, ಒಂದೇ ರೌಂಡ್. ಪ್ಲೀ........ಸೇ
ಸೈ.ಹು: ಇಲ್ಲಪ್ಪ, ಅಪ್ಪ ಬಯುತ್ತೆ .
ಪು.ಹು೨: ಹೋಗೇಲೇ( ಪೂರ್ತಿ ಟೋನ್ ಬದಲಾವಣೆ, ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ!)..ನಿಂದೊಬ್ಬಳದೇನಾ ಸೈಕಲ್?... ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪಂಗೂ ಹೇಳಿ ನಾನು ತಗೋತೇನೆ, ನೋಡ್ತಾ ಇರು. ನಿನಗಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿರೋದು.
ಸೈ.ಹು: ಆಯ್ತು, ತಗೋಳೋ. ಮತ್ಯಾಕೆ ಕೇಳ್ತೀಯಾ?( ಪೂರ್ತಿ ಸ್ಟೈಲು)
ಪು.ಹು೨: (ಉಳಿದವರ ಹತ್ರ) ಸರಿ ಬನ್ರೋ, ನಾವು ಆಡೋಣ, ಅವಳ್ನ ಸೇರಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಬೇಡ.
ಸೈ.ಹು: (ಹಾಗೆ ನಿಂತು, ಅಳೋ ಮುಖ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು) ಅಮ್ಮಾ.................

ಅದನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದ ನಂಗೆ ಒಳ್ಳೆ ತಮಾಷೆ ಅನ್ಸ್ತು. ಇನ್ನು ನಾನು ನೋಡ್ತಾ ಇರೋದು ನೋಡಿ, ಆ ಸೈ.ಹು "ಅಪ್ಪಾ........... " ಅನ್ನೋ ಮೊದಲೇ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದೆ.

( ಮಕ್ಕಳ ಮಾತು ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ರೆ, ಎಂತ ಚಿಂತೆ ಆದ್ರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಅಲ್ವಾ? )

ಕವನ ಪೂರ್ಣವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ!

ಬೋಳು ಟೊಂಗೆಯ ಒಂಟಿ ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾಡು
ಕಥೆಯ ನಾಯಕನ ಕಣ್ಣೀರ ಪಾಡು

ಅರ್ಧ ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟ ರಂಗೋಲಿಯ ಬಣ್ಣ
ಬೀದಿ ಪಾಲಾದ ಹುಡುಗಿ, ಅವಳಣ್ಣ

ಮೋಡ ಕಟ್ಟಿ ಪೂರ್ತಿ ಕಪ್ಪಾದ ಬಾನು
ತಾನು, ತನದು,ತನಗೇ ಎನ್ನುವ ಅವನು

ಕನಸುಗಳಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ಇವಳು
ಒಡೆದು ಚೂರಾಗಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಹರಳು

ರಸ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಒಂಟಿ ಅನಾಥ ಶವ
ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದಲ್ಲೊಂದು ನೆವ

ಮುಖ ತಿರುಗಿ ಮುರಿದ ಮನೆ
ಬತ್ತಿ ಕೆಂಪಾಗಿ ಒಣಗಿದ ತೆನೆ

ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಬತ್ತಿ ಹೋದ ಹನಿ
ಮಾತುಗಳಲ್ಲೇ ಸತ್ತು ಹೋದ ಪ್ರೇಮಿ

ಊಹೂಂ ... ಹೀಗೆಲ್ಲ ಕವನ ಪೂರ್ಣವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ!

ಹನಿಗಳು-೪

ಕಡಲ ದಡದ ಹುಡುಗಿಯದು ಒಡೆಯದ ಮೌನ
ಕಡಲ ಒಡಲೊಳಗಿಂದ ಗುಡುಗಿ ಸಿಡಿವ ಅಲೆಗಳು
ನಿಲ್ಲದ ಸೆಣಸಾಟ
ಅವಳದು ದಿಟ್ಟ ನೋಟ, ಅಲುಗದ ತುಟಿ
ಕಡಲ ತೆರೆಗಳದು ತಾಂಡವ ನೃತ್ಯ
ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ತನಕ
ಈಗ ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ತಬ್ಧ; ನಿಶ್ಯಬ್ದ
ಸಾಗರವೇ ಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಂತೆ

*********************

ಮಂದ ಬೆಳಕಿನ ಬೀದಿ ದೀಪಗಳಲ್ಲಿ
ನಾ ಕೇರಿಗಳನ್ನ ದಾಟುವಾಗ
ಮಿಂಚಂತೆ ಮುಂದೆ ಬರಬೇಡ ಮಾರಾಯ್ತಿ
ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿ,ಆಯ ತಪ್ಪಿ, ಬಿದ್ದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ
ಜನ ನನ್ನ ಕುಡುಕನೆನ್ನುತ್ತಾರೆ

ಐ.ಪಿ.ಎಲ್ ಜ್ವರ

( ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆ. ಹೇಗಿತ್ತೋ ಹಾಗೇ ಬರೆದು ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ. ದ್ರಾವಿಡ್ ಫ್ಯಾನ್ಸ್ ದಯವಿಟ್ಟು ಸಿಟ್ಟು, ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡಿ)

ಅಪ್ಪ : ರೊಯಲ್ ಚಾಲೇಂಜರ್ಸ್ ಒಳ್ಳೆ ಟೆಸ್ಟ್ ಟೀಮ್ ತರ ಇದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಕುಟ್ಟೋವ್ರೇ. ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಅಂತು ..ದೇವ್ರೇ.... ಅಷ್ಟು ಮ್ಯಾಚ್ ಸೋತಿದಾರೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಆದ್ರೂ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಆಡ್ಬಾರ್ದಾ!

ತಂಗಿ: ಯಾಕ್ ಸುಮ್ನೆ ಸುಮ್ನೆ ರೊಯಲ್ ಚಾಲೇಂಜರ್ಸ್ ಗೆ ಬಯ್ಯೋದು? ರಾಹುಲ್ ದ್ರಾವಿಡ್ ಪಾಆಆಆಆಆಆಆಆಆಆಆಅಪ. ಲಕ್ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಗೆಲ್ಲೊ ಮ್ಯಾಚ್ ಸೋಲ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ.

ಅಪ್ಪ : ಹೌದೌದು. ಗೆಲ್ಲೋ ಮ್ಯಾಚ್ ಸೋಲ್ತಾನೆ! (sarcastic)

ತಂಗಿ: ಹೂಂ ಮತ್ತೆ.

ಅಪ್ಪ: ಗೆಲ್ಲೋದೆ ಆಗಿದ್ರೆ , ಫೋರ್ ರನ್ಸ್ ಹೋಡಿತಾ ಇದ್ದ. ಸಿಕ್ಸ್ ಎತ್ತೋಕಂತು ಆಗಲ್ಲ. ಒಂದೊಂದು ಓವರ್ಗೆ ೨ ಫೋರ್ ಹೋಡೆದ್ರು ಸಾಕು .೨೦-೨೦ ಮ್ಯಾಚ್ . ೧ ಫೋರ್ ಹೋಡದ್ರೆ , ೩ ಬಾಲ್ ಹಾಳ್ಮಾಡ್ತಾನೆ.

ತಂಗಿ : ಯಾಕಷ್ಟು ಬೈತೀರಾ? ಅವನಿಗೂ ಮ್ಯಾಚ್ ಗೆಲ್ಲ್ ಬೇಕು ಅಂತಾನೇ ಇರುತ್ತೆ.
ಅಪ್ಪ : ಓಹ್

ತಂಗಿ : ಓದಿಲ್ಲಾದ್ರೂ ಪಾಸ್ ಆಗ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಆಸೆ ಯಾರಿಗಿರಲ್ಲ! ಹಾಗೇನೆ ದ್ರಾವಿಡ್ಗೂ.

(ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೋ ವಿಷಯ)

ಅಮ್ಮ : ಹೌದೆ! ಭಟ್ರ ಹತ್ರಾ ಆದ್ರೂ ತೋರ್ಸ್ಕೊಂಡು ಬರಬೇಕು. ಎಂತ ಮಾಟ ಮಂತ್ರದ ಕಾಟವೋ

ತಂಗಿ : ಹೌದಮ್ಮ, ರಾಹುಲ್ ದ್ರಾವಿಡನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗು.

:)

(ನಿನ್ನೆ ಡೆಕ್ಕನ್ ಚಾರ್ಜ್ ರ್ಸ್ ವಿರುದ್ಧ ದ್ರಾವಿಡನ ಸಿಕ್ಸ್ ನೋಡಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಖುಶಿಯೋ ಖುಶಿ . ರೊಯಲ್ ಚಾಲೇಂಜರ್ಸ್ ನಿನ್ನೆ ಮ್ಯಾಚ್ ಗೆದ್ದಾಕ್ಷಣ , ತಂಗಿಯ ಮುಖ ನೋಡ್ಬೇಕಿತ್ತು. ಅಪ್ಪನ ನೋಡೋದು, ರಾಹುಲ್ ದ್ರಾವಿಡನ ಸಿಕ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳೋದು.
All the best Royal Challengers. )

ಬೇಸಿಗೆಯ ರಜೆಗಳೆಂದರೆ........

( ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ, ಪ್ರತಿ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಗೆಂದು ಅಜ್ಜನ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಿರಸಿಯಿಂದ ಸುಮಾರು ೫-೬ ಮೈಲಿಯ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ ಆ ಹಳ್ಳಿ. ಈಗ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಕರೆಂಟೂ ಬಂದಿದೆ, ಟಿ.ವಿಯೂ ಬಂದಿದೆ. ಆ ದಿನಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗಿವೆ.)

ಬೇಸಿಗೆಯ ರಜೆಗಳೆಂದರೆ........

ಆರು ಮೈಲಿಯ ದೂರ, ಎರಡು ಕೇರಿಯ ಊರು
ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಹಸಿರು, ಮಧ್ಯೆ ಅಜ್ಜನ ಸೂರು

ಕಡುಬು, ಕಾಯಿ ಚಟ್ನಿ, ರೊಟ್ಟಿಯ ಚೂರು
ಮಿಡಿಯ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ, ಗಟ್ಟಿ ಮೊಸರು

ಆಸರಿಗೆ ಮಜ್ಜಿಗೆ , ಪಾನಕ, ಎಳೆನೀರು
ಮಾವು, ಗೇರು, ನೇರಳೆ, ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು

ಜಜ್ಜಿದ ಹುಣಸೆ ಕಾಯಿ, ಉಪ್ಪು, ಸ್ವಲ್ಪ ಖಾರ
ಕವಳಿಯ ಮಟ್ಟಿ, ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಪುಟ್ಟ ಕರು

ಎಲೆರಾಶಿ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ತಾರದ ಹಪ್ಪಳ
ಬಿಸಿಲಲಿ ಒಣಗಿಸಲು ನಿಲ್ಲದ ಜಗಳ

ಉರಿಬಿಸಿಲ ಹೊತ್ತಿನಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಹಿಂಡು
ಕಳ್ಳ ಪೋಲಿಸ್, ಲಗೋರಿ, ಚಿನ್ನಿ ದಾಂಡು

ಗೋಧೂಳಿ ಹೊತ್ತಲಿ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನ
ತಲೆ ಬಾಚಿ, ಜಡೆ ಹೆಣೆದು, ಮುತ್ತ ನೀಡುವ ಅಮ್ಮ

ದೊಡ್ಡ ದೀಪದ ಮುಂದೆ ದೊಡ್ಡ ಸ್ವರದಲಿ ಭಜನೆ
ಅಮ್ಮ, ಅತ್ತೆಮ್ಮನ ಜಾನಪದದ ಮಜವೇ

ಬೀಸುಕಲ್ಲಿನಲಿ ಅಕ್ಕಿಯಾಗಿದೆ ಹಿಟ್ಟು
ಹಿಟ್ಟಲೆ ರಂಗೋಲಿ ಪುಟ್ಟ ಬೆರಳುಗಳಿಟ್ಟು

ಉರಿವ ಚಿಮಣಿಯ ಸುತ್ತ ನಿಲ್ಲದ ಚೇಷ್ಟೆ
ಮಾವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಎಷ್ಟಗಲ ಗೊತ್ತೇ?

ಕರೆಂಟು ಇಲ್ಲದ ಮನೆಯಲಿ, ಎಂಟಕ್ಕೆ ಊಟ
ಒಂಬತ್ತಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಸಿದ್ಧ

ಕಥೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ, ಪಿಸು ಪಿಸು ಮಾತು
ದೊಡ್ಡವರ ಜೋರಿಲ್ಲದೆ ಮಲಗುವುದೆಂತು?

ಬೇಂದ್ರೆ ವೈಭವ

ಸಾಧನಕೇರಿಯ ಮೋಡಿಗಾರ , ನನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ ಕವಿ 'ಬೇಂದ್ರೆ 'ಅಜ್ಜನ ಸಾಕಷ್ಟು ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿ ಸೋತಿರುವಾಗ, ಸುನಾಥ ಕಾಕಾರುಈ ಅದ್ಭುತವಾದ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಂದ್ರೆ ವೈಭವ. ನಾಕುತಂತಿಯ ಮೇಲೆ ಈಗ ಆಗಲೇ ಎರಡು ಪೋಸ್ಟ್ ಗಳಿವೆ . ಓದಿ, ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿ.

ಸುನಾಥ ಕಾಕ, ನಿಮಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

ಹನಿಗಳು- ೩

ಕತ್ತಲೆಯ ಎಲ್ಲೆಯ
ಹುಡುಕಲು
ಒಂದೆಳೆಯ ಬೆಳಕು
ಕಡಕ್ಕೆ ಬೇಕಿದೆ

***************

ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕನಸಿನದು
ಮುಗಿಯದ ತಗಾದೆ
ನಿದ್ರೆಯಿಲ್ಲ ನನಗೆ
ಹಗಲಿನಲಿ ಕನಸಿಗೆ
ಭರ್ಜರಿ ನಿದ್ರೆ !

***************

ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ಚುಕ್ಕಿ
ಹಾಲುಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರ
ಊಹೂಂ ಹಗಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ
ಸೂರ್ಯನಿಲ್ಲವಲ್ಲ

***************

ಮನಸಿನೊಳಗಿನ
ಕಿರುಹಣತೆಗೆ
ಹೊರಗಿನ ಕತ್ತಲೂ
ಹೆದರಿ ಅಳುತ್ತಿದೆ

( ಹೊಸತಾಗಿ ಏನೂ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.ಇವೆಲ್ಲ ಹಳೆಯ ಹನಿಗಳು. )

ಬೇಲಿ

ಬೇಲಿಯಾಚೆಗಿನ ಲೋಕ
ವಿಭಿನ್ನ,ವಿಚಿತ್ರ
ಎಲ್ಲರದೂ ಓಟವಿಲ್ಲಿ
ಎತ್ತ, ಯಾಕೆ?
ಊಹೂಂ..ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಬೇಲಿ ದಾಟಿ ಬಂದಾಗಿದೆ
ಓಡಲೇಬೇಕು ಇಲ್ಲಿರಲು
ನನ್ನದೊಂದು ಓಟ
ಮುಂದಿನವರ ಹಿಂದೆ
ಆದರೆಷ್ಟು ದೂರ?
ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ?
ಯಾವುದರ ಹುಡುಕಾಟ?
ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು
'ತಾನು, ತನ್ನದು'
ಎಲ್ಲರೊಳಗಣ ಇದೇ ಭಾವ
ನಿಧಾನಿಸಿದವರಿಗೆಲ್ಲ
ಹಿಂದಿನವರ ಗುದ್ದು
ಬಿದ್ದವರನೆತ್ತುವವರಿಲ್ಲ
ಹತ್ತಿ ಮುಂದೋಡುವ
ಕಾಲುಗಳ ಸಾಲು.
ನಾನು ಓಡುತ್ತಲಿದ್ದೇನೆ
ಬಲ ಇಳಿದಿದೆ;ಸಾಕೆನಿಸಿದೆ
ಭಾವಗಳು ಎಚ್ಚರಗೊಂಡಿವೆ
ಬೇಲಿಯ ಹೊರಗಿನಲೋಕ
ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ; ಕರೆಯುತ್ತಿದೆ
ಬೇಲಿಯವರೆಗೆ ಹೋಗಲು
ಸಹಾಯ ಬೇಕಿದೆ
ಅಳುತ್ತೇನೆ ಮಗುವಿನಂತೆ
ನಿಧಾನಿಸುತ್ತೇನೆ;ಬೀಳುತ್ತೇನೆ
ಹತ್ತಿ ಹೋದವರು ಹಲವರು
ಮತ್ತೆ ನಾನು ಏಳುವ ಲಕ್ಷಣಗಳಿಲ್ಲ

ಚಿತ್ರ-ವಿಚಿತ್ರ

ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದು ಬಿದ್ದ ರಾತ್ರಿ. ಕಿರಿದಾದ ರಸ್ತೆ. ರಸ್ತೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮುರಿದು ಬಿದ್ದ ಮನೆ-ಮಠಗಳು. ಮುರಿದ ಮನೆಯ ಗೊಡೆಗಂಟಿಕೊಂಡೇ ಮಂದವಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ದಾರಿ ದೀಪ. ಗೊಡೆಯಲ್ಲಿನ ಮೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಜೋತು ಬಿದ್ದಿರುವ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ; ಬಲು ವಿಚಿತ್ರ.

ಸುಖವಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಆ ಚಿತ್ರ ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ.

ಮನಸ್ಸಿನೆಲ್ಲ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಕತ್ತಲೆ ತುಂಬಿದ ಯುವಕ. ಕಂಗೆಟ್ಟ ಕಂಗಳ ಹಿಡಿದು ಆ ದಾರಿಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ತಡವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಬೀಳುತ್ತಾನೆ. ವಿಚಿತ್ರ ಲೋಕ. ಅವನನ್ನು ಯಾರೂ ಎತ್ತುವುದಿಲ್ಲ. ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದ ಕಣ್ಣುಗಳು.

ಆ ಯುವಕನಿಗೊಂದು ಕೂಗು. ಆರ್ತನಾದ. ತಮಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಾದ ಸೀಸ ಬಿಟ್ಟಂತ ಅನುಭವ. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ಕೈ ಕರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಬಳಿ ಸಾರುತ್ತಾನೆ. ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ ಅರೆ ಕ್ಷಣ. ತೆರೆದ ಬಾಯಿ, ಬೀಸಿದ ಬಾಹುಗಳು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಹಣತೆ. ಅರ್ಥವಾಗದು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಕಣ್ಣ ತೆರೆಯುವುದರೊಳಗೆ ಮನಸಿನೊಳಗಣ ಅನಂತ ಸಂತೋಷ. ಲೋಕವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಬಲ್ಲೆನೆಂಬ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸ. ಗುರಿಗಳೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಬರುವಿಕಿಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿನ ಭಾವ. ಸ್ವರ್ಗ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದೆ . ಭಲೇ! ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಯುವಕ ಮುಂದಿನ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುತ್ತಾನೆ.

ದಿಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ; ರಾಜ ಠೀವಿ. ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡದ ಕಣ್ಣುಗಳು.

ಚಿತ್ರದೊಳಗಿನ ಧ್ವನಿ ಆಕಾಶ ಮುಟ್ಟುವಂತೆ ರೋದಿಸುತ್ತದೆ. ಯುವಕನೀಗ ಕಿವುಡ.ಚಿತ್ರದ ಬಾಯಿ ಕೊಂಚ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ತೆರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಬೀಸಿದ ಬಾಹುಗಳೂ ಇನ್ನೂ ಅಗಲ. ಹಣತೆ ಜ್ಯೋತಿ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಕತ್ತಲು ತುಂಬಿದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಚಿತ್ರ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ. ಬೆಳಕ ಕೊಟ್ಟು ತಾನು ಬೆಳಗುವುದಕ್ಕೆ. ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡವರು ಚಿತ್ರದ ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುವುದ ಮರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಚಿತ್ರಪಟದ ಮನಸ್ಸು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಚಿತ್ರಕಾರನ ಅರಣ್ಯ ರೋದನ.

ಹನಿಗಳು - ೨

ನಿನ್ನ ಕಿರುನಗೆಯಿಂದ
ನನ್ನೀ ಎದೆಯೊಳಗೆ
ಕನಸುಗಳ ದೀಪಾವಳಿ
************************
ಒಲವಿನ ಹಣತೆಯನ್ನು
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಹೊತ್ತಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದೆ
ಹಣತೆ ವಾಲಿ, ಹೃದಯ ಹೊತ್ತಿ
ಈಗ ಬರಿಯ ಬೂದಿ
************************
ನನ್ನವರೆಲ್ಲ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ
ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ
ನನ್ನ ದಾರಿಗೂ, ಅವರ ದಾರಿಗೂ
ಸಮಾನಾಂತರ!
************************
ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತ ಹಿಡಿದು
ಹಿಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವಳನ್ನು
ನೋಡಿ ನಕ್ಕು
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಹೋದ

ಈಗೀಗ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ

ಈಗೀಗ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಅವನು ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು
ಸಡಿಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿರಬೇಕು
ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಚುಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲ
ಧಪ್ ಎಂದು ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ
ಬೀಳುತ್ತಿವೆ ; ಪಂಜುಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಮಿಸುಕಾಡಿದರೂ ಸಾಕು
ನಾನು ಹೊತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಗುಡಿಸಲು,
ಸುತ್ತಲಿನ ಕಪ್ಪು ಭೂಮಿ.
ಸಂಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಲೆ ಸೇರಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ,
ಏಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
ಚುಕ್ಕಿಗಳು ಬೀಳುತ್ತಲೇ ಇವೆ.
ನನಗೆ ತಲೆಭಾರ.
ಈಗೀಗ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ
ನಾನು ಅರೆ ಹುಚ್ಚಿ.